برخی از این مکان ها به اعتقاد بومی های منطقه به تسخیر ارواح درآمده اند و ارواح مراقب آنجا هستند.

جاده مرگ

شاید شما هم از آن دسته افرادی هستید که به داستان های ماوراءالطبیعه علاقه مندید و موضوعاتی از این قبیل شما را مجذوب می کند، اما باید گفت که شما این بار با یک داستان واقعی روبه رو هستید و با گذر از این جاده، حکم مرگ خود را امضا کرده اید.

تیمپه، نام جاده ای منحوس و نفرین شده در شهر پنانگ مالزی است که طی سال ها حوادث و اتفاقات شوم بی شماری در آن رخ داده است.

نکته عجیب این جاده اسرارآمیز آن است که بیشتر حوادث ناگوار، شب هنگام و در تاریکی و سکوت وحشت آور این جاده رخ می دهد.

اغلب قربانیان نیز همراه وسیله نقلیه خود به دره عمیقی پرتاب شده و به کام مرگ کشیده شده اند، به همین دلیل بومیان آن منطقه، شب از این جاده گذر نمی کنند و این موضوع را به مسافران نیز گوشزد می کنند.

براساس اظهارات بومیان قدیمی این منطقه، سال ها پیش تصادفی هولناک و مرگبار در این جاده رخ داده که در آن ، زنی جوان در دم کشته شد. گویا روح بی قرار این زن در تاریکی شب به طور ناگهانی مقابل رانندگان ظاهر شده و باعث مرگ آنها می شود.

قصر روح زده ادینبورگ

این قصر از زمان ساخته شدنش در اوایل قرن 12، به عنوان قلعه ارتش اسکاتلندی ها، شاهد وقایع بسیاری از جمله حملات پی درپی، اعدام ها و حتی اشغال شدن توسط انگلیسی ها نیز بوده است.

از مهم ترین دلایلی که هیچ کس حاضر نیست شب آنجا بماند رویارویی با ارواح ساکن قصر، مرگ ها و ناپدید شدن اسرارآمیز افرادی است که شب هنگام آنجا بوده اند.

سال 2001، بزرگ ترین تحقیقات ماوراءالطبیعه تاریخ، در قصر ادینبورگ انجام گرفت. در این بررسی تیمی بزرگ متشکل از 9 محقق و بیش از 200 عضو عمومی دیگر وجب به وجب قصر را برای یافتن علائم حضور ارواح کاوش کردند البته این موضوع که کدام قسمت قصر روح زده است و کدام قسمت ها نه هیچ گاه به اطلاع عموم نرسید، اما 51 درصد از افرادی که قسمت های روح زده قصر را بررسی کرده بودند از تجربیات ماوراءالطبیعه خود در آن محل گزارش می دادند. طبق این گزارش ها دیدن شمایل سایه وار، افت ناگهانی دما و احساس کشیده شدن لباس از پشت سر همگی از تجربیاتی است که در قصر ادینبورگ به دست آمده است.

روح سرگردان رزهال

عمارت اسرارآمیز رزهال که سال 1770، در بالای تپه های منتهی به دریا ساخته شده، یکی از مهم ترین جاذبه های توریستی کشور جامائیکا محسوب می شود.

داستان این عمارت از این قرار است که سال 1746، مردی انگلیسی به نام هنری فانینگ که دلبسته دختری به نام رزا پالمر شده بود، برای ازدواج با وی اقدام به خرید 290 هکتار زمین برای ساخت خانه و زندگی در کنار معشوقش کرد، اما متاسفانه ازدواج این زوج دیری نپایید و هنری چند ماه پس از ازدواج درگذشت.

رزا سه سال پس از مرگ همسرش بار دیگر سال 1750، ازدواج کرد و با همراهی همسر دومش و صرف هزینه های فراوان عمارت زیبایی را در زمینی که هنری برای او خریده بود، ساخت.

همسرش نیز به افتخار وی نام عمارت را رز هال نهاد، اما گویا خوشبختی باز هم برای رزا دوامی نداشت و دوسال بعد، درست پس از تکمیل عمارت، همسر دوم او نیز درگذشت. وی پس از این اتفاق دوبار دیگر تجدیدفراش کرد که خوشبختانه در ازدواج آخر خود طعم خوشبختی را چشید.

سال ها بعد، پس از مرگ رزا و همسرش، عمارت به فرزند آنها «جان پالمر» رسید. جان پس از به ارث بردن عمارت سال 1820، با دختری به نام آنی ازدواج کرد. او زنی زیبا با قلبی سیاه بود که از اطرافیانش برای پیشبرد مقاصد خود استفاده می کرد.

در آن زمان برده داری در آمریکا رواج داشت و گفته شده است این زن تا پای مرگ از برده ها کار می کشید و گاه برده ها به بدترین شکل به دستور آنی کشته می شدند و اجسادشان در سرداب های تاریک و نمور عمارت دفن می شد.

آنی پالمر پس از مرگ شوهرش تمام املاک او را تصرف کرد و به آزار و اذیت برده ها ادامه داد تا این که بالاخره یکی از برده ها با به قتل رساندن او به زندگی سیاهش پایان داد. گفته می شود که از آن پس روح آنی پالمر در عمارت سرگردان شد و افراد زیادی نیز طی سال ها با او روبه رو شده و شاهد عذاب کشیدن و سرگردانی روح وی بوده اند.

رقص عروس مرده در هتل بنف اسپرینگز

هتل بنف اسپرینگز یکی از زیباترین و جذاب ترین هتل های کاناداست که با ظرافت تمام سال 1888 در میان کوهستان راکی ساخته شده است. قرار گرفتن این هتل باستانی در دل جنگل های انبوه و قلب کوهستان و همچنین رخ دادن اتفاقات اسرار آمیز، آنجا را به یکی از جذاب ترین مقصد های بازدیدکنندگان ماجراجو و شجاع تبدیل کرده است.

گفته می شود که بارها مسافران این هتل هنگام شب ارواح سرگردانی را در نقاط مختلف هتل دیده اند.

یکی از معروف ترین روایاتی که درباره این هتل نقل می شود روح سرگردان زنی در لباس عروسی است که مسافران بارها شاهد رقص و چرخیدن وی در راه پله ها و سالن رقص هتل بوده اند.

درباره روح این عروس گفته می شود که سال ها پیش در دهه 1920، جشن عروسی بسیار باشکوهی در این هتل برگزار شده بود، اما متاسفانه این جشن پایان خوشی نداشته و گویا لباس عروس نگون بخت هنگام پایین آمدن از پله ها به یکی از شمع های روشن روی پله ها گیر کرده و آتش می گیرد.

عروس شوربخت با دیدن این صحنه وحشت کرده، تعادل خود را از دست داده و از بالای پله ها به پایین پرتاب می شود و جان خود را از دست می دهد.

روح دیگری که در این هتل توسط مسافران مشاهده شده، مربوط به یکی از کارمندان سابق این هتل به نام سم مک کالی است که به عنوان پیشخدمت مشغول به کار بوده و سال 1967، از کار بازنشسته شده است.

براساس گفته ها وی پس از بازنشستگی به همکاران خود گفته که دوباره به هتل بازخواهد گشت، اما گویا اجل مهلتش نداده و چندی بعد جان خود را از دست داده است. از زمان مرگ وی تا کنون بارها گزارش شده که مسافران هتل هنگامی که پشت در اتاق مانده اند یا به مشکلی برخورده اند مردی متشخص با یونیفرمی قدیمی به کمک آنها آمده و پس از حل کردن مشکل شان ناپدید شده است.

جزیره عروسک ها

جزیره عروسک ها برخلاف نام دوست داشتنی اش، به عنوان یکی از مخوف ترین جزیره های جهان شناخته شده است. این جزیره در یکی از مناطق مکزیک توسط پیرمردی به نام دن ژولیان سانتانا بررا ساخته شده است.

این پیرمرد 50 سال از عمر خویش را صرف حلق آویز کردن زشت ترین عروسک های جهان به درختان جزیره اش کرده است.

درباره انگیره کار این پیرمرد گفته می شود که سال ها پیش دختر بچه ای در کانال نزدیک منزل او غرق شد و ژولیان موفق به نجات وی نشده است. از آن زمان به بعد ژولیان برای خشنودی روح دخترک دست به ساخت جزیره ای با عروسک های مرده زده است.

نکته اسرار آمیز این جزیره این است که سال 2001، جسد ژولیان توسط برادرزاده اش شناور در همان کانالی پیدا شد که مدت ها قبل پیکر بی جان دختر بچه را از آن بیرون آورده بودند.

با تمام اینها گرچه تماشای این جزیره خوف انگیز لذتی برای بازدیدکنندگان ندارد و بیشتر باعث وحشت آنها می شود باز هم همه ساله توریست های ماجراجوی بسیاری برای کشف حقایق و رویارویی با حوادث عجیب این جزیره، به آن پا می گذارند.

ندامتگاه ایالت شرقی فیلادلفیا

ندامتگاه ایالت شرقی سال 1829، همراه برج های مراقبت پر ابهت، برای نگهداری مجرمان فیلادلفیا در ایالت پنسیلوانیا ساخته شد.

این ندامتگاه قلعه مانند اولین زندان مخوف مجهز به سلول های انفرادی است. زندانیان در این ندامتگاه به تنهایی زندگی می کردند، به تنهایی غذا می خوردند و حتی در مواقع هواخوری نیز در حیاط های انفرادی استراحت می کردند.

زمانی که یک زندانی قصد ترک سلولش را داشت ، زندانبان سر او را با کلاهی می پوشاند تا کسی یا جایی را نبیند و همچنان در انفرادی بماند. این ندامتگاه امروز تبدیل به موزه ای برای علاقه مندان و پایگاهی روح زده برای گردهمایی های جشن هالووین شده است.

از اتفاقات عجیب گزارش شده توسط بازدیدکنندگان ندامتگاه می توان به رد پاهای بجا مانده در حیاط ها، شنیدن صدای قدم زدن در سلول ها، سرو صداهای وهم انگیز و پیچیدن صدای ضجه های دلخراش در سالن ها و راهرو های تاریک اشاره کرد.